پاتوق دوستان

به همراه همان ابر که باران آورد

مهربانی خدا در زد و مهمان آورد

باد یک نامهء بی واژه به کنعان آورد

بوی پیراهنی از سوی خراسان آورد

به سر شعر هوای غزلی زیبا زد

دختر حضرت موسی به دل دریا زد

چادرش دست نوازش به سر دشت کشید

دشت هم از نفس چادر او گل می چید

چه بگویم که بیابان به بیابان چه کشید

من به وصف سفرش هیچ به ذهنم نرسید

باور این سفر از درک من و ما دور است

شاعرانه غزلی راهی "بیت النور" است

آمد اینگونه ولی هر چه که آمد نرسید

عشق همواره به مقصود به مقصد نرسید

که اویس قرنی هم به محمد(ص) نرسید

عاقبت حضرت معصومه(س) به مشهد نرسید

ماند تا آینهء مادر دنیا باشد

حرم او حرم حضرت زهرا(س) باشد

ادامه مطلب...

پــــــدر را مظهر مردانگی می دانند.

کاش مردان حرمت مرد بودنشان را بدانند.

ایران با صنعت دفاعی خود به حامی قوی کشورهای مستضعف مورد تهاجم تبدیل شده است

ارتش در بیانیه‌ای تاکید کرد: صنعت دفاعی کشور، انقلاب اسلامی را به حامی قوی کشورهای مستضعف مورد تهاجم قرار گرفته، تبدیل ساخته است به نحوی که هیمنه و برتری پوشالین نظامی آنها مورد چالش قرار گرفته است.
ایران با صنعت دفاعی خود به حامی قوی کشورهای مستضعف مورد تهاجم تبدیل شده است

ارتش جمهوری اسلامی ایران به مناسبت 31 مرداد ماه روز صنعت دفاعی طی بیانیه ای با اشاره به رسالت و مأموریت خطیر وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح در جهت ایجاد راهبرد بازدارندگی موثر و نیل به خودکفایی، تأکید کرد: حوزه صنعت دفاعی کشور در اجرای تدابیر فرمانده معظم کل قوا با ایجاد پشتوانه ای قوی و مستحکم برای نیروهای مسلح، نقش مهم و موثری در دفاع از استقلال کشور و نیل به خودکفایی در عرصه مهم حراست از نظام و دستاوردهای انقلاب اسلامی داشته است.

در این بیانیه آمده است: کارکنان غیور صنعت دفاعی کشور علی رغم فشار و تحریم های همه جانبه، با ایجاد و خلق حماسه ای بی نظیر، امنیتی پایدار را برای ایران اسلامی فراهم کرده و افقی روشن و اطمینان بخش از توانمندی های عظیم دفاعی را برای ایران اسلامی به ارمغان آورده اند.

در ادامه این بیانیه آمده است: نخبگان و دانشمندان فرهیخته صنعت دفاعی کشور تحت لوای ولایت و با توکل به خداوند باریتعالی، افتخارات کم نظیری را بر صفحات پر افتخار ایران اسلامی افزوده و در حالی که تحریم های ظالمانه ای علیه کشور وضع شده است؛ جمهوری اسلامی ایران را به کشوری قدرتمند در صحنه دفاع تبدیل کرده اند.

ارتش در بیانیه خود می‌افزاید: شکستن مرزهای دانش دفاعی که سالها با تمامیت خواهی ظالمانه در اختیار قدرت های سلطه گر بوده است و نیل به فناوری های نوین دفاعی با استفاده از روحیه جهادی و اتکال به خداوند متعال؛ باعث ایجاد بالندگی و پویایی در صنایع دفاعی کشور شده و موجی از خود باوری را در تمامی عرصه های علمی تحقیقاتی  کشور به وجود آورده است و این امر امکان پذیر نبود مگر با استعانت از روح بلند شهدا و مسیر پر فروغی که معمار و بنیانگذار انقلاب اسلامی، حضرت امام خمینی (ره) و تدابیر فرزند شایسته ایشان امام خامنه ای(مد ظله العالی) ترسیم فرمودند.     

در این بیانیه تصریح شده است: پس از گذشت 36 سال از پیروزی انقلاب اسلامی و در حالی که چشم طمع دشمنان همواره به این آب و خاک بوده است، پشتیبانی ها و ظرفیت های ایجاد شده توسط غیور مردان صنعت دفاعی کشور با بهره گیری از نیروهای خلاق و توانمند داخلی نه تنها چشم طمع دشمنان انقلاب اسلامی را کور کرده بلکه انقلاب اسلامی را به حامی قوی کشورهای مستضعف مورد تهاجم قرار گرفته، تبدیل ساخته است به نحوی که هیمنه و برتری پوشالین نظامی آنها مورد چالش قرار گرفته و توانمندی هایی که تاکنون به آن می بالیدند به سخره گرفته شده است.

در پایان این بیانیه تصریح شده است: ارتش جمهوری اسلامی ایران با گرامیداشت 31 مرداد ماه روز صنعت دفاعی و تبریک این روز به آحاد کارکنان وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح،بالندگی و پویایی صنایع دفاعی کشور پس از سالها وابستگی را ارج نهاده و ضمن نکوداشت یاد و خاطره 1000 شهید والا مقام وزارت دفاع، برای فرماندهان، مسئولان، کارکنان و خانواده های این وزارتخانه آرزوی سلامت و خدمت صادقانه در پناه خداوند متعال و تحت لوای فرمانده معظم کل قوا حضرت امام خامنه ای عزیز دارد.

سوال: چرا زن نمیگیره؟؟ چرا بچه دار نمی شن؟؟ این چی بود پوشیده بود؟؟ چرا مدل موهاش اینطوری بود؟؟ چرا ادامه تحصیل نداد؟؟ چرا از فلان چیز خوشش میاد؟؟ چرا نظرش در مورد اون مسئله، این بود؟؟؟ چرا و چرا و چرا ؟؟؟
چواب: چون اون یه آدم مستقل هست و خودش برای زندگیش تصمیم می گیره. شما هم خودت برای خودت تصمیم بگیر و ... "دخالت ممنوع"

براستی کدام برترند؟

دستی که گره ای رو باز کنه

یا چشمی که فقط ببینه و دلسوزی کنه؟

زندگی نامه امام صادق (ع)

السلام علیک یا صادق آل محمد (ص)

نام: جعفر بن محمد .
کنیه: ابوعبدالله، ابواسماعیل و ابوموسى.
القاب: صادق، فاضل، صابر، طاهر، قائم، کافل و منجى.
مشهورترین لقب آن حضرت «صادق» است. این لقب به خاطر صدق گفتار آن حضرت و تمایز از جعفر کذاب، که در عصر امام زمان (ع) ادعاى امامت کرده بود، به آن حضرت داده شد.
منصب: معصوم هشتم و امام ششم شیعیان.
تاریخ ولادت: هفدهم ربیع‏الاول سال 80 هجرى.

برخى مورخان، تاریخ تولد آن حضرت را اول رجب سال 80 هجرى و برخى دیگر سال 83 هجرى دانسته‏اند؛اما قول اول مشهور است و این روز مطابق است با روز ولادت پیامبر اکرم (ص).

محل تولد: مدینه مشرفه، در سرزمین حجاز (عربستان سعودى کنونى).

نسب پدرى : امام محمد باقر بن على بن حسین بن على بن ابى‏طالب (ع).

نام مادر: فاطمه، مکنّى به‏ام فَروه بنت قاسم بن محمد بن ابى بکر.

ام فَروه، که فرزندزاده جناب محمد بن ابى بکر بود، مقام والایى در بین زنان زمان خویش داشت. امام صادق (ع) درباره شأن او فرمود: مادرم از جمله زنانى بود که ایمان آورد و تقوا پیشه کرد و نیکوکارى نمود، و خدا نیکوکاران را دوست دارد.

این زن از تربیت‏شدگان مکتب امام زین‏العابدین (ع) و امام محمد باقر (ع) است.

مدت امامت: از زمان شهادت پدرش، امام محمد باقر (ع) در هفتم ذى‏حجه سال‏114 هجرى تا 25 شوال سال 148 هجرى، به مدت 34 سال.

تاریخ و سبب شهادت: 25 شوال سال 148 هجرى، در سن 65 سالگى، به وسیله زهرى که منصور دوانیقى به آن حضرت خورانید.

برخى تاریخ شهادت آن حضرت را نیمه رجب سال 148 هجرى دانسته‏اند.

محل دفن: قبرستان بقیع، در مدینه مشرفه، در جوار قبر پدر و جدش و امام‏حسن مجتبى (ع) (در عربستان سعودى کنونى).

همسران: 1. فاطمه بنت حسین. 2. ام حمیده (حمیده مصفاة). و چند ام ولد دیگر.

فرزندان: 1. امام موسى کاظم (ع). 2. اسماعیل. 3. عبدالله. 4. محمد دیباج. 5. اسحاق. 6. على عریضى. 7.عباس. 8. ام فروه. 9. فاطمه. 10. اسماء.

اصحاب ویاران : تعداد راویان و اصحاب امام صادق (ع) بیش از چهار هزار نفر است که از محضر آن حضرت بهره‏مند شده و در جهان اسلام به انتشار علوم اهل بیت(ع) پرداختند. در این جا به نام برخى از بزرگان اصحاب و راویان آن حضرت اشاره مى‏گردد:

زمامداران معاصر:
1. عبدالملک بن مروان (86-65 ق.).
2. ولید بن عبدالملک (96-86 ق.).
3. سلیمان بن عبدالملک (99-96 ق.).
4. عمر بن عبدالعزیر (101-99 ق.).
5. یزید بن عبدالملک (105-101 ق.).
6. هشام بن عبدالملک (125-105 ق.).
7. ولید بن یزید (126-125 ق.).
8. یزید بن ولید (126-126 ق.).
9. مروان بن محمد (132-126 ق.).
تمامى این خلفا از سلسله بنى امیه و از شاخه بنى‏مروان بودند.
10. ابوالعباس سفاح (136-132 ق.).
11.منصور دوانیقى (158-136 ق.).
این دو نفر از سلسله بنى‏عباس بودند.

امام صادق (ع) که معاصر دو سلسله بنى امیه و بنى عباس بود، از هر دوى آنها سختى‏ها و آزارها و بى‏مهرى‏هاى فراوانى دید؛ اما چون آن حضرت در انتهاى دوران خلافت امویان و ابتداى خلافت عباسیان مى‏زیست، از فترت به وجود آمده در زمان انتقال خلافت از خاندان غاصبى به خاندان غاصب دیگر، زمینه ترویج و تبلیغ مکتب اهل بیت(ع) را مناسب دید و از این فرصت پیش آمده، بیشترین بهره را نصیب اسلام و مسلمانان کرد.

آن حضرت، با تشکیل حوزه علمیه و تعلیم و تربیت شاگردان مبرزى چون هشام، زراره و محمد بن مسلم، تحوّل شگرفى در جهان اسلام و مذهب شیعه پدید آورد. به همین جهت به شیعیانِ امامىِ اثنا عشرى، شیعه جعفرى نیز گفته مى‏شود.

رویدادهاى مهم:

1. شهادت امام محمد باقر (ع)، پدر ارجمند امام جعفر صادق (ع)، در سال 114 هجرى.

2. قیام زید بن على (ع)، عموى امام جعفر صادق (ع) بر ضد امویان و شهادت او در این واقعه، در سال 121 هجرى.

3. گسترش نهضت بنى‏هاشم (علویان و عباسیان)، در سراسر قلمرو حکمرانى امویان.

4. سرنگونىِ سلسله امویان و پیروزىِ عباسیان و تسخیر خلافت اسلامى توسط ابوالعباس سفاح، در سال 133 هجرى.

5. قیام علویان بنى‏الحسن (ع) بر ضد عباسیان و سرکوب شدن آنان به دست منصور دوانیقى.

6. بهره‏جویىِ امام صادق (ع) از فرصت به دست آمده از نبرد میان عباسیان و امویان، براى تشکیل حوزه علمىِ اسلامى و تربیت هزاران شاگرد در رشته‏ هاى فقه، تفسیر و علوم قرآن، کلام، شیمى، تاریخ و غیره، در مدینه مشرفه.

7. فراخوانىِ امام صادق (ع) از مدینه به بغداد، توسط سفاح عباسى و زیر نظر قرارگرفتن آن حضرت.

8. فراخوانىِ مجدد امام صادق (ع) از مدینه به بغداد، توسط منصور دوانیقى و اذیت و آزار آن حضرت.

9. وفات اسماعیل، پسر امام صادق (ع)، در سال 142 هجرى و اندوه فراوان آن حضرت در این مصیبت.

10. رفتار نامناسب عاملان منصور دوانیقى، در مدینه، با امام صادق (ع) و بسیارى از علویان.

11. مبارزه علمى و فرهنگىِ امام صادق (ع) و یاران ایشان با مخالفان، ملحدان و مدعیان دروغین.

12. مسمومیت امام صادق (ع) و شهادت آن حضرت، در سال 148 هجرى، به دستور منصور دوانیقى.

13. به خاک‏سپارى پیکر مطهر امام صادق (ع)، در قبرستان بقیع، در کنار قبر پدر، جد و عمویشان، امام حسن مجتبى (ع).

بسم الله الرحمن الرحیم

نَبِّیءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ

تفاوت در فاعل است . کلمه ی بخشش مشترک است . درست است که وقتی خدا فاعل می شود ، بخشش یک دنیای دیگری می شود . این تفاوت در فاعل هاست . یک رابطه ی زیبایی بین خدا و خلق وجود دارد . من و شما دو تا انسان مستقل هستیم . شما من را می بخشید و کار بزرگی می کنید . در روایات وقتی ما از خدا طلب عفو می کنیم ، می گوییم که بخشش برای خدا کار بزرگی نیست زیرا همه ی ما مال خدا هستیم . بخشش یک صفت معروفی از خداست و او خودش دوست دارد که عفو کند . هر کسی را که خدا بخشیده از خلق خودش است . عفو خدا را می توان تشویق او حساب کرد . مثل پدری که فرزند خودش را می بخشد. این یک نوع بخشش است . یک وقت انسان یک فرد غریبه را می بخشد . ما یک نفر مستقل را می بخشیم ولی خدا خلق خودش را می بخشد . اگر خدا وجه غضب را اعلام نکند با توجه به شناختی که از انسان دارد ، یک بی نظمی در دنیا اتفاق می افتد که هیچ کس در دنیا امنیت ندارد . اگر خدا جبار است ، انسان با یک گناه جبار نمی شود . جبار یعنی کسی که انسانهای زیادی را کشته و به آنها زور گفته است . عقاب خدای رحمان خودش رحمت است. عذاب از عذب است یعنی گوارا . ما به یک کودک می گوییم که این غذا را با این غذا نخور ، بیمار می شوی و دکتر آمپول می زند . آیا آمپول زدن دکتر عذاب است یا رحمت ؟
وقتی ما کلمه ی قصاص را می گوییم ، این یک مجازات دنیوی است . اگر کسی چندین قتل کرده و توبه هم نکرده باشد ، اگر در این دنیا ، او را قصاص کنند ، باز در آن دنیا گیر است . اما اگر  کسی قتل کرده و توبه کرده باشد و اولیاء دم هم او را بخشیده باشند ، در آن دنیا با او کاری ندارند . قصاص یک رابطه ی بین انسانها در دنیا است که خدا گذاشته است . رابطه ی بین انسان و خدا همچنان توبه است . خدا هم توصیه کرده که در قصاص ، عفو بهتر است و برای شما مثل صدقه است . خدا می فرماید : برای اینکه جامعه جری نشود تو حق قصاص داری ولی ما توصیه به بخشش می کنیم . اینکه خدا بنده ای را در قیامت عذاب می کند ارتباط مستقیمی با قصاص شدن ندارد بلکه به توبه و ندامت طرف ربط دارد .

خداوند متعال راه توبه و برگشت را به روی انسان ها گشوده است و آنان می توانند با توبه و استغفار، گناهان گذشته خود را جبران کنند اگر کسی پس از سال ها گناه ، واقعاً توبه کند، توبه اش قبول می شود، یعنی تفاوت نمی کند گناهکار چند سال معصیت کرده باشد. بخشش از الطاف رحمت بی پایان خداوند است.
قبولی توبه مربوط به کمیت یا کیفیت گناه نیست، بلکه به شرایط خاصی بستگی دارد که اگر آن ها احراز شد، توبه واقع می شود.
توبه کامل و حقیقی باعث آمرزش همه‌ گناهان حتی شرک و نفاق و ارتداد می گردد.
خداوند در قرآن می فرماید: "قل: یا عبادی الّذین اشرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمعیاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛
بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و نا امید شوید که خدا همه گناهان را می آمرزد".
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: "در تمام قرآن آیه ای امید بخش تر از این در مورد گناه کاران و توبه کنندگان نیست".
گناه از لحاظ کمیت، هر اندازه بزرگ و زیاد باشد - حتی اگر به اندازة گناه همه جن انس از آغاز آفرینش تا انتهای عالم باشد - از لطف و رحمت خدا بیشتر نسبت، بلکه قابل قیاس نمی باشد.
رسول خدا(ص) می فرماید: "اگر مرتکب گناهان بسیاری که زمین و آسمان را فرا گیرد شدید، اگر به راستی پشیمان شوید،‌خدای تعالی توبة شما را می پذیرد"
پس دوستان شرط بخشش توبه هست که انجام توبه شرایطی دارد که خداوند راه آن را برای همه باز گذاشته است
ا   

سلام و درود خدمت همه دوستان عزیز و مهربانم.

«شرمنده که اسم کسی رو  نمی برم , چون نمیخوام خدایی نکرده کسی از قلم بیافته»

واقعا ممنونم از این همه لطفی که به بنده و وبم داشتین و منو تنها نذاشتین.