افسوس که عمری پی اغیار دویدیم
از یار بماندیم و به مقصد نرسیدیم سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم
جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم ای بسته به زنجیر تو دل های محبّان
رحمی که در این بادیه بس رنج کشیدیم شاها! ز فقیران درت روی مگردان
بر درگهت افتاده به صد گونه امیدیم
تاریخ : یادداشت ثابت - جمعه 93/3/24 | 12:31 صبح | نویسنده : طاها تهرانی | نظرات ()









لطفا از دیگر مطالب نیز دیدن فرمایید