پاتوق دوستان

بسم الله الرحمن الرحیم

نَبِّیءْ عِبَادِی أَنِّی أَنَا الْغَفُورُ الرَّحِیمُ

تفاوت در فاعل است . کلمه ی بخشش مشترک است . درست است که وقتی خدا فاعل می شود ، بخشش یک دنیای دیگری می شود . این تفاوت در فاعل هاست . یک رابطه ی زیبایی بین خدا و خلق وجود دارد . من و شما دو تا انسان مستقل هستیم . شما من را می بخشید و کار بزرگی می کنید . در روایات وقتی ما از خدا طلب عفو می کنیم ، می گوییم که بخشش برای خدا کار بزرگی نیست زیرا همه ی ما مال خدا هستیم . بخشش یک صفت معروفی از خداست و او خودش دوست دارد که عفو کند . هر کسی را که خدا بخشیده از خلق خودش است . عفو خدا را می توان تشویق او حساب کرد . مثل پدری که فرزند خودش را می بخشد. این یک نوع بخشش است . یک وقت انسان یک فرد غریبه را می بخشد . ما یک نفر مستقل را می بخشیم ولی خدا خلق خودش را می بخشد . اگر خدا وجه غضب را اعلام نکند با توجه به شناختی که از انسان دارد ، یک بی نظمی در دنیا اتفاق می افتد که هیچ کس در دنیا امنیت ندارد . اگر خدا جبار است ، انسان با یک گناه جبار نمی شود . جبار یعنی کسی که انسانهای زیادی را کشته و به آنها زور گفته است . عقاب خدای رحمان خودش رحمت است. عذاب از عذب است یعنی گوارا . ما به یک کودک می گوییم که این غذا را با این غذا نخور ، بیمار می شوی و دکتر آمپول می زند . آیا آمپول زدن دکتر عذاب است یا رحمت ؟
وقتی ما کلمه ی قصاص را می گوییم ، این یک مجازات دنیوی است . اگر کسی چندین قتل کرده و توبه هم نکرده باشد ، اگر در این دنیا ، او را قصاص کنند ، باز در آن دنیا گیر است . اما اگر  کسی قتل کرده و توبه کرده باشد و اولیاء دم هم او را بخشیده باشند ، در آن دنیا با او کاری ندارند . قصاص یک رابطه ی بین انسانها در دنیا است که خدا گذاشته است . رابطه ی بین انسان و خدا همچنان توبه است . خدا هم توصیه کرده که در قصاص ، عفو بهتر است و برای شما مثل صدقه است . خدا می فرماید : برای اینکه جامعه جری نشود تو حق قصاص داری ولی ما توصیه به بخشش می کنیم . اینکه خدا بنده ای را در قیامت عذاب می کند ارتباط مستقیمی با قصاص شدن ندارد بلکه به توبه و ندامت طرف ربط دارد .

خداوند متعال راه توبه و برگشت را به روی انسان ها گشوده است و آنان می توانند با توبه و استغفار، گناهان گذشته خود را جبران کنند اگر کسی پس از سال ها گناه ، واقعاً توبه کند، توبه اش قبول می شود، یعنی تفاوت نمی کند گناهکار چند سال معصیت کرده باشد. بخشش از الطاف رحمت بی پایان خداوند است.
قبولی توبه مربوط به کمیت یا کیفیت گناه نیست، بلکه به شرایط خاصی بستگی دارد که اگر آن ها احراز شد، توبه واقع می شود.
توبه کامل و حقیقی باعث آمرزش همه‌ گناهان حتی شرک و نفاق و ارتداد می گردد.
خداوند در قرآن می فرماید: "قل: یا عبادی الّذین اشرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمعیاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛
بگو: ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و نا امید شوید که خدا همه گناهان را می آمرزد".
امیرالمؤمنین علیه السلام می فرماید: "در تمام قرآن آیه ای امید بخش تر از این در مورد گناه کاران و توبه کنندگان نیست".
گناه از لحاظ کمیت، هر اندازه بزرگ و زیاد باشد - حتی اگر به اندازة گناه همه جن انس از آغاز آفرینش تا انتهای عالم باشد - از لطف و رحمت خدا بیشتر نسبت، بلکه قابل قیاس نمی باشد.
رسول خدا(ص) می فرماید: "اگر مرتکب گناهان بسیاری که زمین و آسمان را فرا گیرد شدید، اگر به راستی پشیمان شوید،‌خدای تعالی توبة شما را می پذیرد"
پس دوستان شرط بخشش توبه هست که انجام توبه شرایطی دارد که خداوند راه آن را برای همه باز گذاشته است
ا