تصور کنیم دست نداشتیم…
اون وقت آرزوهامون خیلی متفاوت بود.
ای کاش ما آدما قدر چیزهایی رو که داریم بدونیم
و همیشه غر نزنیم که چه چیزهایی رو نداریم…
شاید داشته های ما آرزوی دیگران باشن