زیارت عشق

این روزها زیارت عاشورا را بیشتر می خوانیم و بسیار زمزمه می کنیم: اللهم اجعل محیای محیا محمد و آل محمد . . .

آیا این فقط یک دعاست و لقلقه زبان؟ می گوییم که گفته باشیم و در آخرت از خدا طلب ثواب کنیم یا اینکه واقعاً می خواهیم به جایی برسیم که زندگی ماهم مثل زندگی پیغمبر باشد؟ و مسلم است که اگر هم بخواهیم تا فکر نکنیم و تلاش نکنیم، دعای ما مستجاب نخواهد شد!

پس بیایید کمی فکر کنیم و حداقل سعی کنیم چند بُعد از زندگی پیامبر را به خاطر بیاوریم و به آن عمل کنیم، البته اگر بخواهیم!

بسیار شنیده ایم که در مورد پیامبر می گویند: طبیب دوار بطبه یعنی پیامبر طبیبی بود که به دنبال دردمند می گشت! یعنی منتظر نمی ماند تا کسی برای حل مشکلش به او مراجعه کند! بلکه فقط کافی بود بداند یک جای دنیا کسی به او نیاز دارد و خودش به کمک نیازمند می شتافت!

آیا ماهم اینگونه ایم؟

یا اینکه در جای گرم و نرم خود می نشینیم و می گوییم هرکس نیاز دارد خودش بیاید و بعد هم با کلی منت شاید گره از کار کسی که به ما التماس کرده باز کنیم؟ باور کنیم با این اوصاف هرچه زیارت عاشورا بخوانیم، زندگی ما اگر از پیامبر دورتر نشود، به آن نزدیک نمی شود!

باز شنیده ایم که پیامبر در مقابل رفتار یهودی که هر روز خاکستر بر سرش می ریخت، آنقدر گذشت و صبر و محبت نشان داد که  یهودی مسلمان شد! اما ما چطور؟ تمام قوایمان را جمع می کنیم تا به هر شکل ممکن شده، انتقام بگیریم! و باور کنید رفتار های ما اگر مسلمان را یهودی نکند، یهودی را مسلمان نمی کند!

و باز بسیار شنیده ایم که پیامبر هرگز خود را بالاتر از دیگران نمی دید و وقتی در یک مجلسی می نشست هیچ تفاوتی با دیگران نداشت؛ اما ما فقط کافی است که به مقامی، رتبه ای و موقعیتی برسیم و انتظار داشته باشیم که پدر و مادر هم ما را طور دیگری خطاب کنند!

و از این نمونه ها بسیار است!

پس بیایید از این پس در مورد این گونه دعا ها بیشتر فکر کنیم و برایش تا آنجا که ممکن است، تلاش کنیم!